Sebastião Ribeiro Salgado

 Sebastião gençken, Aimorés kasabasının ortaokulu sadece ilk öğretim eğitimi vermekteydi. Okula devam etmek için Espirito Santo eyaletinin başkentinden 185 kilometre uzaklıkta bir sahil kasabasında yaşamak için 1960 yılında Vitoria’ya taşındı. 1962 yılında lise eğitimini orada tamamladı. Bir sonraki yıl ekonomi okumaya üniversiteye gitti ve 1967 yılında üniversite eğitimini tamamladı. Lelia Deluiz Wanick ile de aynı yıl evlendi. 28 yaşında Juliano ve Downs Sendromu olan 23 yaşındaki Rodrigo isimli iki erkek çocukları vardır. Ayrıca altı yaşında Flavio’nun da büyük anne ve babasıdırlar. Sebastiao ekonomi ve edebiyat alanında yüksek lisans eğitimini almak için São Paulo’dan ayrıldılar. Lelia’da bu sırada konservatuarda on iki yıllık piyano eğitimini tamamladı. 1969 yılında da Paris’e taşındılar ve Lelia Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts’ta mimarlık çalışmalarına başladı. Sebastiao ise ekonomi alanında doktora eğitimi aldı. 1971 yılında ise Londra’ya tekrar taşındılar ve Sebastiao Uluslararası Kahve Örgütü için ekonomist olarak çalıştı. Dünya Bankası ile bağlantılı görevlerde Afrika’ya sık sık gitti. İşte tam bu sıralarda ilk fotoğraflarını çekmeye başladı. 

Londra’ya döndükten bu fotoğraflar onu meşgul etmeye başladı ve bir ekonomist olarak kariyerini terk etti. 1973 yılı başında eşi ile birlikte Paris’e döndü ve bir fotoğrafçı olarak hayatına başladı. İlk olarak; Sebastiao serbest olarak çalıştı ve sonrasında 1974 yılında Sygma fotoğraf ajansına katıldı. Birkaç ay boyunca Sygma’da kaldı ve Portekiz, Angola ve Mozambik’ten hikayeler fotoğrafladı. 1975 yılında Gamma fotoğraf ajansının katıldı ve hemen hemen tüm Afrika, Avrupa ve Latin Amerika genelinde birçok hikaye üzerinde çalıştı. 1977 yılında Latin Amerika Yerlileri ve köylüler ile ilgili uzun bir fotografik kompozisyona başladı. Bu dönemde Lelia ise mimari çalışmalarını tamamladı ve kentsel planlama konusunda lisansüstü çalışmalarına da devam etti. 1979 yılında Sebastiao, Gama’dan ayrıldı ve 15 yıl süreyle kalacağı Magnum Photos’a katıldı. 

Avrupa ve Amerika dergileri için çeşitli ülkelerde birçok röportajlar ile birlikte, 1984 yılında Latin Amerika Yerlileri ve köylülerin üzerine çalışmalarını bitirdi. Bu çalışma, Fransa, İspanya ve Amerika Birleşik Devletleri’nde ilk kitabı olan Diğer Amerika olarak yayınlanmıştır. 1984’den 1986 başına kadar Afrika’da açlığı belgeleyen 18 aylık bir proje üzerinde, Sınır Tanımayan Doktorlar insani yardım örgütü ile birlikte çalıştı. Fransa ve İspanya Sahel el fin del camino (Sahel Yolu Sonu) ve  Sahel, lÀhomme tr d &eactute; tresse (Tehlike Man Sahel)’i yayınlandı Bu iki kitap ve fotoğraf sergileri bir dizi Sınır Tanımayan Doktorlar çabalarını desteklemek için oluşturulmuştur. 1986-1992 itibaren Sebastiao işçiler üzerine büyük ölçekli bir seri fotoğraf çalışması oluşturmak için 23 ülkeyi gezdi. 1993 yılında sekiz ülkede sanayi dönemiyle ilgili kitabı olan İşçi’yi yayınlandı. Kitabın 100.000’den fazla kopyası basıldı ve şimdiye kadar dünyada 60’dan fazla müzede kapsamlı sergilerde gösterimdedir. 

1993 yılında Sebastiao İşçi kitabından esinlenerek Göçler ismiyle adlandırılan bir dizi fotoğraf çalışmasına başladı. Bu proje şehirler için kırsalları her kıtada 43 ülkede terk eden halkları belgelemektedir. Projenin bir parçası olarak, örneğin, göçün çeşitli formları nedeniyle son yirmi yılda nüfusunda olağanüstü artışlar yaşamış olan dokuz megapolü fotoğrafladı. Kitapları, Göçler ve Göçte Çocuk Portreleri 8 ülkede 220.000 kopyadan fazla yayınlandı. Sekiz parçadan oluşan bu konudaki büyük sergi aynı anda tüm dünyada gösterilecek şekilde üretildi. 

Aynı zamanda, 60 poster 3.000 ‘den fazla parça şeklinde sendika salonları, kiliseler, kültür merkezleri, okullar, vb yerlerde gösterim için hazırlandı. Gösterim yapılan ülkelerde destekleyici bir eğitim programı da geliştirilmiştir. 3 milyondan fazla kişinin bu çalışmayı görüntülediği tahmin edilmektedir. Bu süre zarfında diğer kitapları da yayımlandı: Les cheminots (Fransa, 1989); Belirsiz Grace (ABD, İngiltere, Japonya, Fransa, Portekiz, İtalya, 1990); En İyi Fotoğraflar (Brezilya, 1992); Photopoche (Fransa , 1993); Terra (Brezilya, Fransa, Portekiz, İtalya, İngiltere, Almanya, İspanya, 1997); Photopoche Serra Pelada (Fransa, 1999). Bu kitapların yanı sıra hemen hemen sergilerin tümü Lelia Deluiz Wanick tarafından tasarlanmış ve oluşturulmuştur. Sebastiao Magnum Photos’u bıraktı. Lelia ve Sebastiao 1994 yılında Amazonas Images’ı kurdular. 

Amazonas Images, dünyanın basın ajansı olabilecek en küçük fotoğraf ajansıdır ve sadece bir fotoğrafçıyı temsil etmektedir. Lelia ve Sebastiao birlikte Brezilya’daki Atlantik Ormanı’nın küçük bir kısmının restorasyonunda 1991 yılından itibaren çalıştılar. 1998 yılında bu topraklara doğal koruma yapmayı başarmış ve çevre için eğitim merkezi olan Instituto Terra’yı kurdular. 500.000 ‘den fazla ağaç dikildi ve proje Rio Doce vadide sürdürülebilir kalkınma üzerine yapılan büyük bir emeğin eseridir. Sebastiao Salgado aynı zamanda UNICEF İyi Niyet Elçisi ve ABD’de Sanat ve Bilim Akademisi’nin fahri üyesidir. Fotoğraf çalışmaları sonucunda çeşitli fahri doktora ve diğer birçok ödül de dahil olmak üzere, pek çok ödül aldı.